پیامدهای کم آوردن وقت برای زنان شاغل
هماهنگ کردن شغل تمام‌وقت، بچه‌های خردسال و کارهای خانه، بسیاری از زنان را فرسوده و خسته می‌کند. کورین لو، استاد اقتصاد کسب‌وکار و سیاست عمومی در مدرسه وارتون، این پدیده رایج را «فشار» می‌نامد. او می‌گوید این موضوع به وضوح در داده‌های مربوط به زمان‌بندی استفاده از وقت، که توسط دولت آمریکا از خانوارها جمع‌آوری می‌شود، مشاهده می‌شود: «درست در همان زمانی که زنان سعی دارند روی شغل خود تمرکز کنند، شاهد یک کوه از زمان اختصاص داده شده به نگهداری از کودکان و کارهای خانه هستند.» او اضافه می‌کند که برای مردان، تاثیر این خواسته‌های همزمان بر زمان، بیشتر شبیه «یک تپه کوچک» است.
کورین لو در کتاب جدید خود با عنوان «همه چیز را داشتن: آنچه یافته‌ها درباره زندگی زنان و راهی برای بهره‌گیری حداکثری به ما می‌گوید»، به خوبی نشان می‌دهد که این «فشار» حتی مدت‌ها پس از اینکه بچه‌ها از پوشک گرفته می‌شوند، در زندگی خانواده‌ها به چشم می‌خورد.
یک زن آمریکایی معمولی، درست زمانی که باید بیشتر روی شغل خود تمرکز داشته باشد، مجبور است زمان بیشتری را صرف کارهای خانه کند. این یعنی زنان توان مالی برای سپردن کارهایی مثل نظافت یا آشپزی را ندارند تا بتوانند ساعت‌های بیشتری را برای پیشرفت در کارشان آزاد کنند. در نتیجه، مسیر شغلی آنها آسیب می‌بیند: بعضی به کارهای کم‌درآمدتر و با استرس کمتر روی می‌آورند یا کلا کار را رها می‌کنند. بقیه به کار سخت ادامه می‌دهند، ولی برای ترفیع نادیده گرفته می‌شوند. لو به مطالعه‌ای در سوئد اشاره می‌کند که نشان می‌دهد شرکت‌ها به اندازه مردان به زنان ترفیع نمی‌دهند - حتی به زنانی که هرگز بچه‌دار نمی‌شوند- تا از اختلال کاری و هزینه‌های احتمالی مرخصی زایمان جلوگیری شود.
فشار بر اثر محدودیت زمانی در اواسط دهه ۳۰ زندگی، تا حدی نتیجه انتظارات بالایی است که از فرزندپروری در قرن ۲۱ وجود دارد. در مقایسه با نسل‌های قبلی، امروز زنان و مردان برای وقتی که با فرزندانشان می‌گذرانند، ارزش بیشتری قائل هستند.
لو می‌گوید: «آنها مطالبی را می‌خوانند که در آن عنوان می‌شود اگر روزی ۱۰ هزار کلمه با نوزادتان حرف بزنید، ضریب هوشی او بالاتر می‌رود. یا اگر بازی‌های خاصی را با کودک نوپایتان انجام دهید و زمان تماشای تلویزیون را محدود کنید، آینده تحصیلی بهتری خواهد داشت.» این مسائل این احساس را ایجاد می‌کند که: «وقت من با فرزندانم حیاتی است و نمی‌توانم کارهایی را انجام دهم که شاید والدین ما انجام می‌دادند»، مثل استفاده از غذاهای آماده یا سپردن بچه به تلویزیون. اما در حالی که مردان به ندرت برای ساعت‌های اضافی که صرف نگهداری از فرزند می‌کنند، با آسیب شغلی روبه‌رو می‌شوند، زنان این آسیب را متحمل می‌شوند. لو به دورانی که بعد از این فشار می‌آید، «آرامش پوشالی» می‌گوید. چون با بزرگ‌تر شدن بچه‌ها و کمتر شدن نیاز به مراقبت از آنها، اغلب زنان برای خارج شدن از «مسیر مادرانه» در محل کار و رسیدن به درآمدی مشابه مردان، با چالش مواجه هستند.
محققان دیگر، «تاوان فرزندآوری» را که زنان در سراسر جهان با آن روبه‌رو هستند، بررسی کرده‌اند. نتایج ممکن است در ابتدا غافلگیرکننده به نظر برسد: مثلا در آمریکا، بچه‌دار شدن نرخ اشتغال زنان را ۲۵ درصد کاهش می‌دهد، در حالی که در نامیبیا این افت فقط ۱۱ درصد است. لو می‌گوید این تفاوت‌ها نشان‌دهنده امتیاز زنان در کشورهای توسعه‌یافته است که اغلب می‌توانند بین کار کردن و بودن در کنار فرزندانشان یکی را انتخاب کنند. با این حال در کشورهایی مثل سوئد و نروژ، سیاست‌های سخاوتمندانه مرخصی والدین و دیگر حمایت‌های دولتی به اشتغال مادران کمک می‌کند.
لو معتقد است مرخصی طولانی‌مدت والدین راه‌حل نهایی نیست؛ چون این فشار خیلی بیشتر از شش ماه اول زندگی یک کودک ادامه دارد. کارفرمایانی که می‌خواهند زنان را جذب و حفظ کنند، اغلب «ساعت کاری منعطف» را تبلیغ می‌کنند، اما لو به داده‌هایی اشاره می‌کند که نشان می‌دهد برای مادران، قابل پیش‌بینی بودن ساعت کاری بسیار ارزشمندتر از این موضوع است.
در یک مطالعه در سال ۲۰۱۷ در آمریکا، زنانی که فرزند زیر چهار سال داشتند، حاضر بودند نزدیک به ۴۰ درصد از حقوق خود را از دست بدهند تا شغلی با ساعاتی که به دلخواه مدیر تعیین می‌شود، نداشته باشند. حتی زنانی که فرزند خردسال نداشتند هم گفتند برای به دست آوردن چنین مزیتی حاضرند از ۳۰ درصد حقوقشان صرف‌نظر کنند. لو می‌گوید شرکت‌ها می‌توانند با ایجاد مرزهای مشخص بین کار و زندگی و تعیین پشتیبان‌های گوش‌به‌زنگ برای کارهای ناگهانی بعد از ساعت اداری، زنان را در کنار خود نگه دارند.
مردان می‌توانند با به عهده گرفتن سهم بیشتری از کارهای خانه کمک کنند: تا سال ۲۰۱۵، میزان زمانی که آنها صرف کارهای خانه می‌کردند عملا نسبت به سال ۱۹۸۵ تغییری نکرده بود. برای اثبات این موضوع، یک مطالعه در سال ۲۰۱۹ نشان می‌دهد مادران مطلقه در آمریکا بیشتر از مادران متأهل می‌خوابند.
منبع: Bloomberg
