هفته سخت،برابر عراق و ترکمنستان و اردن؛
بالاتر از خطـر
خوب به اسامی رقبا و کشورها توجه کنید؛ خبری از عربستان و کره و ژاپن و استرالیا و حتی قطر و امارات نیست. نفس تیم‌های ما، مقابل نمایندگان عراق و ترکمنستان و اردن به شماره افتاده و حالا کسب برتری برابر آنها به ماموریتی دشوار تبدیل شده است.
تراکتور اگرچه هفته گذشته در لیگ نخبگان آسیا برد پرگل و خوبی برابر شارجه (تیم یازدهم لیگ امارات) به دست آورد، اما این هفته در زمین خودی برای بردن الشرطه عراق به شدت با مشکل مواجه شد. البته خوشبختانه این تیم بازی را با تنها گل مهدی ترابی برد، اما در بخش زیادی از زمان مسابقه و به ویژه در نیمه دوم، به شدت تحت فشار حملات تیم رقیب قرار داشت و به معنای واقعی کلمه خوش‌اقبال بود که بازی را برد.
در حضور ده‌ها هزار هوادار تراکتور، الشرطه در پایان مسابقه در تمامی آمارها یک سر و گردن بالاتر از این تیم دیده شد که واقعا جای بحث دارد. البته که وضعیت تراکتور با توجه به قرعه آسانش، در لیگ نخبگان آسیا اصلا بد نیست، اما به یاد می‌آوریم که آنها فصل گذشته هم در هر دو بازی رفت و برگشت برابر الخالدیه بحرین به مشکل خوردند و در نهایت با شکست برابر تیم معمولی التعاون عربستان از سطح دوم رقابت‌های آسیایی کنار رفتند. اینجا بحث بر سر یک تیم نیست، بلکه داستان افول کلی فوتبال ایران و گرفتار شدنش حتی در مصاف با رقبای معمولی در میان است.
در سطح دوم رقابت‌های آسیایی (لیگ قهرمانان) هم شاهد توقف هر دو نماینده کشورمان یعنی سپاهان و استقلال برابر رقبای کم نام و نشان بودیم. سپاهان در خانه، به سختی و با گل ثانیه‌های پایانی از شکست برابر آخال ترکمنستان گریخت. آخال تیمی است که به دلیل در اختیار نداشتن زمین مناسب، تقاضا داد هر دو بازی رفت و برگشت با سپاهان در اصفهان برگزار شود که سپاهان هم با کمال میل این موضوع را پذیرفت. این یعنی ما داریم در مورد تیمی در همین سطح صحبت می‌کنیم.
حالا تصور کنید آنها که بازی اول را به سختی و با یک گل به سپاهان باخته بودند، در دیدار دوم تا آستانه کسب پیروزی پیش رفتند و تازه همه اینها در حالی بود که آخال از میانه‌های نیمه دوم با ۱۰ بازیکن بازی می‌کرد! ممکن است شما بگویید شاگردان محرم نویدکیا حملات زیادی داشتند و اگر توپ‌های‌شان گل می‌شد شاید همه چیز تغییر می‌کرد، اما این بهانه‌ها برای یکی، دو بازی قابل قبول است. وقتی سپاهان فصل گذشته از مرحله گروهی همین بازی‌ها اوت شده و دو سال است که پلی‌آف لیگ نخبگان را هم به شکل بدی می‌بازد، این یعنی مشکل ریشه‌دارتر از این حرف‌هاست.
در همین مسابقات، استقلال هم که پس از دو شکست باورنکردنی مقابل الوصل امارات و المحرق بحرین سرانجام توانسته بود الوحدات را در تهران ببرد، در اردن برابر همین تیم گرفتار شد و به تساوی یک بر یک رضایت داد. به این ترتیب صعود آبی‌ها به مرحله بعد تا حدی پیچیده شد، اما بدتر از آن سر و شکل بازی بود.
درحالی‌که استقلال در بهترین فرم خودش قرار دارد و در ایران مدام از نمایش‌های این تیم تمجید می‌شود، آبی‌ها در این بازی به شدت گرفتار شدند و حتی در دقایق پایانی زیر فشار تیم حریف برای حفظ مساوی می‌کوشیدند. یادمان باشد الوحدات فصل گذشته در هیچ یک از دو بازی رفت و برگشت برابر سپاهان شکست نخورد. در همین بازی هم دروازه‌بان اصلی آنها در میانه‌های نیمه اول مصدوم و تعویض شد تا گلر دوم تیم اردنی گل مساوی را بخورد.
اینها بخشی از حقایق فوتبال ما در طول سال‌های اخیر بوده است. فکت‌ها، کاملا آشکار هستند و دیگر جایی برای تحلیل باقی نمی‌گذارند. اگر فکر می‌کنید همه چیز روبه‌راه است که با قدرت به همین مسیر ادامه بدهید، اگر نه باید بپذیریم از سطح اول فوتبال آسیا کاملا خارج شده‌ایم و در سطح دوم هم وضع‌مان خوب نیست. دیگر خود دانید.
