عضو هیات علمی مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی عنوانکرد:
کُند کردن فرونشست در اصفهان با برقراری جریان حداقلی آب در زاینده‌رود
علی بیت اللهی با اشاره به پدیده فرونشست در اصفهان، اظهار کرد: این پدیده از اوایل دهه ۹۰ در این شهر و مناطق اطراف آن به دلیل برداشت‌های بی رویه از آب‌های زیزمینی آغاز، از اواسط دهه ۹۰ با قطع چند ماهه جریان آب زاینده رود و از سال ۹۷ به بعد با قطع دائم جریان آب تشدید شده است.
هیچ شهری به اندازه اصفهان در معرض خطر فرونشست نیست
او گفت: اتفاق خاص فرونشستی اصفهان این است که در کل پهنه‌های فرونشستی کشور، هیچ شهر یا کلانشهری به اندازه اصفهان در معرض خطر فرونشست نیست و برخلاف کلانشهرهایی همچون تهران، شیراز و مشهد، مساحت عمده‌ای از این شهر را در بر می‌گیرد و دربرگیرنده سکونتگاه‌های شهری اصفهان و شهرهای اطراف آن است.
این استاد دانشگاه خاطرنشان‌کرد: در اصفهان، علاوه بر روند طبیعی فرونشست زمین که با برداشت بی رویه از آب‌های زیرزمینی توسعه یافته است، قطع دائم جریان آب زاینده رود (به عنوان تغذیه‌کننده سفره‌های آب زیرزمینی دشت اصفهان) به عنوان یک عامل تشدیدکننده عمل کرده است. او ادامه‌داد: همچنین وجود آثار تاریخی بسیار زیاد همراه با بافت‌های تاریخی بسیار گسترده در این شهر که از نوع ساختمان‌های بنّایی فاقد اسکلت هستند، سبب شده تا فرونشست در زیر پِی چنین سازه‌هایی منجر به ترک‌خوردگی و شکاف شود؛ لذا بسیاری آثار تاریخی و سازه‌ای این شهر در حال ترک‌خوردن هستند و آثار فرونشست را بیش از سایر نقاط کشور نشان می‌دهد. بیت‌اللهی اضافه‌کرد: نکته متمایزکننده دیگر، نوع فرونشست در اصفهان است که نشست نامتقارنی را به دلیل دانه‌بندی متنوع خاک شاهدیم؛ به این ترتیب زیرساخت‌های نفت، گاز، ریل، فرودگاه و ... بیشتر آسیب می‌بینند. او گفت: نوع خاک اصفهان نیز که غیرچسبنده و واگراست، سبب ریزش یک باره می شود که این مساله نیز نوع فرونشست در این شهر تاریخی را از سایر نقاط کشور متمایز کرده است.
