ایران مجموعه‌ای از پتانسیل‌ها
در مقابل این اعداد شگفت‌انگیز، درصد تولید از منابع مذکور در اغلب این صنایع در ایران کمتر از دو درصد در سال است و این در حالی است که استاندارد جهانی و اقتصادی برای نسبت تولید به ذخایر حدود سالانه پنج درصد است. این امر به معنای عقب‌ماندگی در ایجاد زیرساخت و استحصال و مصرف و بستری بکر برای سرمایه‌گذاری در بهشت ذخایر معدنی است.
به این فرصت سرمایه‌گذاری مواردی همچون موقعیت مکانی استراتژیک و دسترسی به بازار کشورهای در حال توسعه، دسترسی دریایی، جمعیت قابل‌ملاحظه مصرف‌کننده در منطقه، وجود انرژی قابل‌توجه نفت، گاز و انرژی خورشیدی که پتانسیل سرمایه‌گذاری و ظرفیت‌سازی انرژی را داراست، اضافه کنید. این یعنی ترکیبی از ملزوم توسعه نظیر منابع و ذخایر معدنی، دانش فنی، نیروی انسانی، انرژی، بازار و دسترسی مکانی.
تنها نقطه مبهم این تصویر شگفت‌انگیز، محدودیت‌های بین‌المللی، فضای کسب‌وکار و بوروکراسی پیچیده و مقررات پیوسته در حال تغییر است که حاکمیت برای اصلاح قوانین به نفع سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و بهبود فضای کسب‌وکار و کاهش ریسک تلاش می‌کند و نیازمند تسریع است.
سرمایه‌گذاران، چشم‌انتظار تصمیمات دولت از یک سو و فضای بین‌المللی از سوی دیگر هستند. امید است دولت این تصویر زیبای منابع را بنگرد، بیندیشد و درک کند. ایران‌زمین، فرصت بکری برای سرمایه‌گذاری‌های بزرگ هوشمند است.
* مدیرعامل آهن و فولاد ارفع
