سرنوشت آزادی بیان در آمریکا

به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد؛ اکونومیست سرمقاله این هفته خود را به تلاش‌های رئیس‌جمهور آمریکا و دولتمردانش برای تحمیل خواسته‌هایشان به رسانه‌ها از طرق مختلف اختصاص داده است.

دونالد ترامپ از اینکه سوژه شوخی باشد بیزار است؛ تنها به همین دلیل یکی از مردان رئیس‌جمهور تلاش کرد تا برنامه تلویزیونی مجری معروف جیمی کیمل را متوقف کند.

به‌نظر می‌رسد رئیس‌جمهور آمریکا تحمل انتقادهایی را که به او وارد می‌شود،   ندارد و معتقد است که فقط باید مورد ستایش قرار گیرد.

در همین راستا وکلای ترامپ از روزنامه نیویورک تایمز بخاطر مقالاتی که آن‌ها را توهین‌آمیز خواندند، شکایت کردند و خواستار خسارت ۱۵ میلیارد دلاری شدند.

به عقیده اکونومیست ترامپ همه مسائل را جنگ می‌پندارد و بنابراین تیم او به دنبال آن است که متحدان ثروتمندش کنترل شاخه آمریکایی تیک‌تاک را از شرکت مادر چینی آن خریداری کنند. چنین اقدامات نگران‌کننده‌ای تنها بخشی از جنگ تیم ترامپ علیه رسانه‌های آمریکایی است.

تلاش ترامپ برای کنترل آنچه مردم درباره او می‌بینند و می‌خوانند کاملا آشکار و مشهود است. به نظر می‌رسد انگیزه او متفاوت از محافظه‌کارانی است که از سوگیری چپ‌گرایانه در بسیاری از رسانه‌های آمریکایی شاکی بودند.

به عقیده اکونومیست ترامپ به شدت به دنبال جلب توجه است و تنها توجهی که می‌پذیرد تعریف و تمجید است.

حلقه نزدیکان آقای رئیس‌جمهور تمام تلاش خود را می‌کنند تا مطمئن شوند او ستایش می‌شود تا به این واسطه وفاداری خود را به او اثبات کنند. آن‌ها ابزارهای قدرتمندی در اختیار دارند. یکی از این ابزارها تخصص ویژه ترامپ است؛  ارعاب و تهدید.

ابزار دیگر، کسب مالکیت رسانه‌ها است. ترامپ اولین رئیس‌جمهور آمریکا است که سرویس خبری شخصی خود به نام تروث سوشال را دارد.

ابزار آخر، اعمال فشار از طریق توسل به قانون   است. دو شبکه، اِی‌بی‌سی و سی‌بی‌اس، دعاوی حقوقی چند میلیون دلاری قابل پیروزی را تسویه کردند، زیرا از انتقام‌جویی نهادهای نظارتی که می‌توانست میلیاردها دلار برایشان هزینه داشته باشد، هراس داشتند.