بازار مالی ایران سالهاست در چنبره یک تناقض مخرب گرفتار شده است: نرخ سود دستوری ۲۳درصدی در شبکه بانکی در برابر نرخهای موثر و واقعی تامین مالی با نرخ بعضا بیشتر از ۴۰درصد در بازارهای رسمی و غیر رسمی. این شکاف عظیم، مانند خندقی عمیق است که مسیر سرمایه را از تولید جدا میکند.
گاهی تاریخ اقتصاد نه با اعداد و شاخصها که با سکوتها و تاخیرها نوشته میشود؛ سکوتهایی که در ظاهر نشانه احتیاط هستند؛ اما در باطن مُهر تایید بر بینظمی میزنند. بانک آینده سالها در پناه همین سکوت رشد کرد؛ در ظاهر بانکی نوگرا، در باطن صندوقی از داراییهای منجمد و پروژههای شخصی. نهادی که قرار…
بر اساس قانون مصوب شورایشهر تهران، سقف تعیینشده برای منابع و درآمدهای شهرداری تهران در سال۱۴۰۴ حدود ۲۳۱هزار میلیاردتومان است. طبق گزارش رسمی شهرداری (قرائتشده در صحن شورایاسلامی شهر تهران)، در ششماهه نخست امسال حدود ۸۸هزار و ۹۱۳میلیاردتومان از این رقم محقق شدهاست. در این یادداشت قصد نداریم درباره میزان تحقق بودجه یا ارزیابی عملکرد وصول بحث کنیم؛ مساله اصلی، کیفیت حکمرانی مالی و ترکیب منابع درآمدی است. اینکه منابع بودجه از چه مسیرهایی وارد میشوند، چه نسبتی با پایداری مالی دارند و چه تصویری از منطق و نگاه حاکم بر اداره شهر بهدست میدهند.
این متن تلاش میکند بهجای بررسی کمیت درآمد، منشأ و کیفیت حکمرانی مالی پشت ارقام و اعداد را تحلیل کند. تحلیل ساختار درآمدی نشان میدهد؛ بخش قابلتوجهی از منابع محققشده، نه حاصل فعالیتهای مولد یا خدمات و کالاهای عمومی پایدار شهری، بلکه محصول واگذاری ظرفیتهای کالبدی، داراییهای عمومی و منابع زمانی شهر است.