مهدی پازوکی

مکانیسم ماشه اجرا شد و طبق آن چند قطعنامه بین‌المللی و تحریم‌های ذیل آن به لیست سابق تحریم‌های ضدایرانی - که پیش‌تر توسط آمریکا علیه ایران وضع شده بود - اضافه شدند. این اتفاق تاکنون واکنش‌های زیادی به همراه داشته و در داخل کشور نظرات مختلفی درباره این تحریم‌ها و اثرات و تبعات آن بر اقتصاد، سیاست و مهم‌تر از همه معیشت مردم مطرح شده است. چهره‌های مختلفی در مجلس و دولت و نیز سایر نهادهای فرادولتی راهکارهای مختلفی برای بی‌اثرکردن یا کم‌اثر کردن تحریم‌ها بر کشور ارائه داده‌اند که پرداختن جزئی به هرکدام از این پیشنهادها، نیازمند فرصتی بوده که از حوصله این متن خارج است.

چه آن زمان که ایران تحت فصل هفتم منشور سازمان ملل بود و آقایان در دوره دولت یازدهم مترصد برجام بودند تا تهدیدها و تحریم‌ها را از سر کشور دور کنند و سرانجام موفق به عقد برجام شدند و چه حالا که جنگ تحمیلی ۱۲روزه رخ داده و تروئیکا مدام جمهوری اسلامی را به اسنپ‌بک و متعاقبا تکرار ماجرای فصل هفتم منشور سازمان ملل تهدید می‌کند، یک اشتراک جدی وجود دارد؛ ایران به صورت جدی نیازمند یک قدرت بزرگ بازدارندگی است. ولی باید پرسید این قدرت بازدارندگی چیست؟