امیربهداد سلامی

بنا بر نظریات، بازار سرمایه به‌عنوان یکی از مهم‌ترین شریان‌های حیاتی اقتصاد، می‌تواند نقشی بی‌بدیل در تامین مالی مولد، تخصیص بهینه منابع و جذب سرمایه‌های داخلی و خارجی ایفا ‌کند. اما در فضای اقتصادی و سیاسی ایران، به‌مرور زمان انتظاراتی نابه‌حق و گاه متناقض از بازار سرمایه و متولی آن یعنی سازمان بورس و اوراق بهادار نزد فعالان بازار، عموم مردم و حتی سایر نهادهای تصمیم‌گیر شکل گرفته است.

در جهان اقتصاد سیاسی، پدیده‌ای قابل تامل مشاهده می‌شود: اصرار سیاستمداران، مقامات ارشد دولتی و اجرایی و حتی بخش‌هایی از جامعه بر حفظ یک شرایط اقتصادی خارج از تعادل به‌ضرر منافع بلندمدت، منابع طبیعی و نسل‌های آتی. این اصرار، اغلب با هزینه‌های مستقیم و غیرمستقیم فراوان همراه است که بر اقتصاد و جامعه تحمیل می‌شود.