امیرحسین رضایی

درک جایگاه امروز ایران در چشم‌انداز متحول منطقه‌ای که در آن ائتلاف‌های جدیدی مبتنی بر توسعه اقتصادی و جذب سرمایه در حال شکل‌گیری است، نیازمند نگاهی فراتر از رخدادهای روزمره است. پرسش اصلی این است که چرا با وجود مزیت‌های ژئوپلیتیک و تمدنی، انطباق با این نظم نوین اقتصادی با دشواری مواجه است. برای پاسخ، می‌توان از یک مفهوم کلیدی در علوم سیاسی و اقتصاد نهادگرا بهره برد: «نظریه وابستگی به مسیر» (Path Dependency).