این روزها کمتر کسی است که از شرایط نامطلوب اقتصادی گلهمند نباشد. کافی است یک روز در شهر به گردش درآییم. مواجهه با هر صاحب کسبوکاری همراه با ابراز ناراحتی از شرایط رکودی پیشآمده بهویژه پس از حمله اسرائیل به ایران است. با هر دوست، آشنا، متخصص، استاد دانشگاه، کارمند، کارگری که صحبت میکنی، بحث…
پلمب ساختمان انجمن صنفی روزنامهنگاران تهران در آخرین روزهای هفته گذشته بازتاب بسیاری پیدا کرد. این نهاد صنفی با انتشار بیانیهای به این موضوع اعتراض کرد و برخی اعضای شورای شهر نیز در حمایت از اهالی رسانه به موضوع واکنش نشان دادند.
موقعیت آتشبس، یک شمشیر دولبه است؛ همزمان که میتواند مسیر توسعه برای کشورها را هموار کند احتمال دارد منجر به این شود که تمام تلاشهای کشوری برای رسیدن به توسعه متوقف شود. کشورهای بسیاری وجود دارند که توانستهاند در زمان آتشبس بذر توسعه را در خاک اقتصاد خود بکارند تا در زمان مناسب از ثمره آنها بهره ببرند؛ برای مثال، کره جنوبی همزمان که در وضعیت آتشبس در جنگ با کره شمالی بود، توانست طی چند دهه به یکی از اقتصادهای پیشرفته جهان مبدل شود. این کشور در بحبوحه آتشبس، توانست اقدامات کلیدی از جمله اصلاحات ارضی را انجام دهد و با تدوین برنامههای پنجساله توسعه اقتصادی، اقدام به آموزش گسترده نیروی متخصص انسانی و حمایت هدفمند از صنایع کند. ویتنام نیز چنین تجربهای از وضعیت آتشبس دارد و تاریخ نشان میدهد که این کشور توانسته در زمان آتشبس با آمریکا به سمت اقتصاد آزاد گام بردارد.
پیش از جنگ، کشور در شرایطی قرار داشت که وزارت اقتصاد بدون وزیر بود و دولت و مجلس درگیر رایزنیهای سیاسی برای انتخاب وزیر بودند. در این میان، ذینفعان مختلف به دنبال منافع خود بودند و لابیهای مختلف مانع از تصمیمگیری بهموقع میشدند.