دو کلمه جنجالی
این گروه شامل دادستان کل، پم باندی، نیز می‌شود که پیش از عقب‌نشینی از موضع خود، گفته بود وزارت دادگستری «قطعا شما را هدف قرار خواهد داد و به سراغتان خواهد آمد، اگر هر کسی را با سخنان نفرت‌پراکنانه هدف قرار دهید». این کار قطعا او را بسیار مشغول می‌کرد، هرچند شاید نه به اندازه تلاش‌های بعدی‌اش برای شفاف‌سازی منظورش. حتی برخی از حامیان «ماگا» نیز تفکر وی در این زمینه را به چالش کشیدند و اشاره کردند که سخنان نفرت‌پراکنانه، هرچقدر هم که مذموم باشد، در ایالات متحده آمریکا مجاز است. شاید از آن خوشمان نیاید، اما قطعا نمی‌خواهیم دولت تعریف کند که چه چیزی سخن نفرت‌پراکنانه است. در نتیجه، باندی می‌گوید منظورش افرادی بوده‌اند که به خشونت تشویق می‌کنند.
بسیار خب. اما وقتی خبرنگاری از رئیس‌جمهور دونالد ترامپ، که کمی پیش شکایت بی‌اساس ۱۵میلیارددلاری افترا علیه نیویورک تایمز را تنظیم کرده بود، درباره شفاف‌سازی باندی پرسید، او با طعنه پاسخ داد: «احتمالا به سراغ افرادی مثل شما خواهیم رفت، چون با من بسیار ناعادلانه رفتار می‌کنید. این نفرت است. شما نفرت زیادی در دل دارید… شاید مجبور شوند به سراغ شما بیایند.» به‌راحتی می‌توان فهمید باندی این ایده‌ها را از کجا می‌آورد. دولتی که او به آن تعلق دارد، رویای سرکوب منتقدانش را به هر طریق ممکن در سر می‌پروراند و گاهی نیز در این کار موفق می‌شود. این موضوع باید آمریکایی‌های دغدغه‌مند مسائل مدنی را به این فکر وادارد که آیا باندی یا هر یک از دیگر اعضای کابینه، درک می‌کنند که آزادی بیان چقدر برای تمام آزادی‌های دیگر که در قانون اساسی و منشور حقوق ایالات متحده تضمین شده، بنیادین است.
دلیلی وجود دارد که «بیان» در متمم اول قانون اساسی ذکر شده است. اگر مردم نتوانند آزادانه سخن بگویند، پس آزاد نیستند. ما انواع و اقسام مطالب توهین‌آمیز را به نام آزادی بیان تحمل می‌کنیم زیرا می‌فهمیم که تنها با محافظت از بدترین اشکال بیان بشری است که تقدس بهترینِ آنها را تضمین می‌کنیم. متمم اول برای محافظت از کارت‌های تبریک هال‌مارک لازم نیست؛ بلکه برای محافظت از حق رای ما، حق اعتراض مسالمت‌آمیز ما و حق ایستادن در برابر تاریخ و گفتن «یک لحظه صبر کنید» لازم است. به چالش کشیدن آزادی بیان در قالب سانسور یا لغو برنامه‌های کمدین‌های آخر شب مانند استیون کولبر و جیمی کیمل، آسان است، اما در نهایت، کمتر از گلوله یک تک‌تیرانداز موثر نیست.
از قضا، خودِ کرک از حامیان پرشور آزادی بیان بود. مطمئنا برخی مواضع او را توهین‌آمیز می‌دانستند، اما او همه را به مناظره در یک تالار گفت‌وگوی مدنی دعوت می‌کرد. صدای او بلند و ماندگار بود: آزادی بیان برای قدرت آمریکا ضروری است. جرم او این بود که در دادن صدایی به دانشجویان محافظه‌کار در میان هیاهوی ایدئولوژی لیبرال که از دهه ۱۹۶۰ بر اکثر موسسات آموزش عالی تسلط داشته، موثر عمل کرده بود. برنامه استیون کولبر، منتقد سرسخت ترامپ و برنامه آخر شب او لغو شد که به گفته رؤسایش در CBS و شرکت مادر، پارامونت گلوبال، از سال آینده و به دلایل صرفا مالی اجرایی می‌شود.
به احتمال زیاد، نفسِ وجود کولبر ترامپ را آزار می‌داد، به‌ویژه پس از آنکه این مجری کمدی، مبلغ ۱۶میلیون دلار توافق CBS با ترامپ برای حل‌وفصل شکایت او علیه این شرکت به دلیل ویرایش مصاحبه کامالا هریس برای فصیح‌تر نشان دادن او را «یک رشوه چرب و چیلی» توصیف کرد. کولبر اشاره کرد که این توافق با هدف جلب نظر رئیس‌جمهور صورت گرفته است؛ کسی که «لمس میداسی» او برای کسب تایید کمیسیون فدرال ارتباطات (FCC) جهت ادغام ۸میلیارد دلاری بین پارامونت و اسکای‌دنس مدیا، ضروری بود. چند روز پس از اعلام پایان کار کولبر، این ادغام تایید شد. چندی پیش شبکه ABC جیمی کیمل را تعلیق کرد. آیا سخنان کیمل آنقدر توهین‌آمیز بود که تعلیق او را توجیه کند؟ برای یافتن پاسخ، کافی است به تقویم کاری FCC نگاهی بیندازید. برندن کار، رئیس FCC، در یک پادکست راست‌گرا گفت که اظهارات کیمل بخشی از «تلاشی هماهنگ برای دروغ گفتن به مردم آمریکا» بوده و FCC «راهکارهایی را که می‌توانیم بررسی کنیم، در اختیار خواهد داشت». او پیشنهاد کرد که گروه رسانه‌ای نکستار (Nexstar Media Group)، که مالک ایستگاه‌های وابسته به ABC در سراسر کشور است، از پخش برنامه کیمل خودداری کند و آنها همین کار را کردند. از قضا، نکستار به دنبال کسب تایید برای خرید ۶.۲میلیارددلاری رقیب خود، تگنا (Tegna) است، که مستلزم آن است که FCC قانون خود مبنی بر ممنوعیت مالکیت ایستگاه‌های تلویزیونی محلی توسط هر شرکتی را که برای بیش از ۳۹درصد از خانوارهای کشور پخش می‌کند لغو کند. کار اشاره کرد که مجوز پخش ABC به دلیل اظهارات کیمل «بی‌استعداد» در خطر است. او همچنین گفته است که از لغو «محدودیت‌های مصنوعی و کهنه» بر سهم بازار ایستگاه‌های تلویزیونی حمایت خواهد کرد.
پس از آن، ترامپ در جریان سفر رسمی خود به بریتانیا، در شبکه اجتماعی Truth Social پستی گذاشت و اقدام ABC را «خبری عالی برای آمریکا» خواند. گمان می‌کنم این یک نظر شخصی است. آنا ام. گومز، تنها کمیسر دموکرات FCC، در شبکه X اشاره کرد که کار در حال بهره‌برداری از مرگ کرک به عنوان «توجیهی برای سانسور و کنترل دولتی» است. (او این را گفت تا ما مجبور نباشیم بگوییم.)
ما می‌دانیم که اگر چارلی کرک هنوز در میان ما بود چه می‌گفت: اینکه آزادی بیان و تنوع ایده‌هایی که او هر بار با جوانان مناظره می‌کرد، آنها را جشن می‌گرفت، همان چیزی است که آمریکا را در صحنه جهانی قوی و منحصربه‌فرد می‌کند. ساکت کردن دیگران به نام او، قطعا توهینی به یاد و خاطره اوست.
* ستون‌نویس واشنگتن‌پست
