این روزها کمتر کسی است که از شرایط نامطلوب اقتصادی گلهمند نباشد. کافی است یک روز در شهر به گردش درآییم. مواجهه با هر صاحب کسبوکاری همراه با ابراز ناراحتی از شرایط رکودی پیشآمده بهویژه پس از حمله اسرائیل به ایران است. با هر دوست، آشنا، متخصص، استاد دانشگاه، کارمند، کارگری که صحبت میکنی، بحث…
مناطق آزاد و ویژه اقتصادی از چندین حیث برای کشورهای گوناگون حائز اهمیت هستند؛ تا جایی که گاه برخی از کشورها بر سر تصاحب این مناطق به جدال با یکدیگر برخاستهاند.
بیثباتی در ساختار حقوقی مناطق آزاد ایران تا حد زیادی ناشی از ناآگاهی و دیدگاه منفی قانونگذاران و سیاستگذاران نسبت به این مناطق آزاد است؛ دیدگاهی که اگرچه دلایل اولیه آن سالهاست برطرف شده، اما هنوز در فضای تصمیمگیری کشور حضور بسیار پررنگی دارد. یکی از دلایل اصلی شکلگیری این نگاه منفی، وجود شرکتهای کاغذی و غیرمولد در ابتدای راهاندازی مناطق آزاد بود؛ شرکتهایی که بدون فعالیت اقتصادی واقعی و صرفا برای بهرهبرداری از مشوقهای مالیاتی، قانونی و بانکی ایجاد میشدند.
در ساحل خزر، جایی که موجهای آرام دریا با جنگلهای سرسبز شمال ایران تلاقی میکنند، یک تحول اقتصادی در حال شکلگیری است. تصور کنید استانی مانند مازندران، با میلیونها گردشگر سالانه، هزاران هنرمند صنایع دستی و پتانسیل صادراتی بالا، ناگهان به یک هاب تجاری آزاد تبدیل شود. این نه یک رویای دور، بلکه واقعیت مصوب مجلس ایران در سال ۱۴۰۲ است: ایجاد سه منطقه آزاد تجاری در مازندران، که میتواند اقتصاد محلی را دگرگون کند.