پرستاران از این فاصله و نابرابری خسته‌اند و بارها اعلام کرده‌اند که عامل اصلی ترک کار، مهاجرت و نارضایتی‌شان همین تبعیض در نظام پرداخت است. در هیچ جای دنیا قابل پذیرش نیست که اختلاف درآمد بین پزشک و پرستار به صد برابر برسد. این مسأله نه تنها عدالت را زیر سوال می‌برد، بلکه به طور مستقیم کیفیت خدمات درمانی را نیز به مخاطره می‌اندازد. درحالی‌که وزیر بهداشت از ارائه لایحه‌های افزایش تعرفه و اضافه‌کار برای پرستاران صحبت می‌کند، این اقدامات کوتاه‌مدت و ناکافی قادر نیست شکاف عمیق پرداختی بین پزشکان و پرستاران را کاهش دهد. آن هم در شرایطی که یک پرستار بابت تعرفه خدمات پرستاری، ماهانه ۳‌میلیون تومان دریافت می‌کند.

یادداشت copy

مسوولان وزارت بهداشت باید پاسخ بدهند که چگونه با افزایش تعرفه خدمات پرستاری، دریافتی پرستاران را با کارانه بالغ بر 700 تا 800‌میلیون تومانی پزشکان می‌توانند به تعادل برسانند؟ واقعیت این است که مشکل اصلی افزایش نرخ نیست، مشکل اصلی عدم برقراری عدالت و استفاده از یک سیستم پرداخت عادلانه برای پرداخت کارانه و تعرفه است. این روند نابرابر در پرداختی‌ها، نه عدالت و نه راهکاری برای حفظ نیروی پرستاری کشور است. اگر این واقعیت‌ها را به هر کارشناس حوزه سلامت در جهان ارائه کنیم و بگوییم اختلاف پرداخت کارانه و تعرفه میان پزشک و پرستار تا ۱۰۰ برابر است، بی‌تردید با لبخندی تلخ از سوی او روبه‌رو خواهیم شد؛ چراکه چنین اختلافی امروز در هیچ‌کجای دنیا قابل قبول و توجیه‌پذیر نیست.

اکنون وقت آن است که به جای تمرکز بر طرح‌های ناقص و مقطعی، نظام سلامت کشور به صورت جدی و ریشه‌ای به برقراری عدالت در نظام پرداخت توجه کند. متاسفانه تا به امروز، شاهد نبود یک برنامه مدون و پیگیری مستمر در سازمان نظام پرستاری کشور و معاونت پرستاری وزارت بهداشت هستیم و این موضوعات مهم به درستی به مسوولان منتقل نمی‌شود. پرستاران انتظار دارند مسوولان مربوطه صدای آنها باشند و پیگیری‌های لازم برای تحقق عدالت را انجام دهند. در نهایت، اگر این روند ادامه یابد، نمی‌توان امیدوار بود که اختلافات پرداختی کاهش یابد و پرستاران به ماندگاری در حرفه خود ادامه دهند. این وضعیت یک زنگ خطر جدی برای سلامت کشور است.

*    رئیس نظام پرستاری شاهرود