دکتر مهدی عسلی

«برای واژگونی بنیان‌های جامعه هیچ راهی ظریف‌تر و مطمئن‌تر از بی‌ارزش کردن پول وجود ندارد» (جان مینارد کینز ۱۹۱۹). افزایش شدید و مستمر سطح عمومی قیمت‌ها از معضلات اقتصادی کشور در دهه‌های گذشته بوده و شدت گرفتن آن در سال‌های اخیر تبعات منفی گسترده‌ای درعرصه‌های اقتصادی و اجتماعی و سیاسی به همراه داشته است. این تبعات منفی به حدی وسیع است که انسان را به یاد جمله معروفی از کینز، اقتصاددان معروف، که در مطلع این نوشته آمده و در بیش از صد سال پیش نوشته شده است، می‌اندازد. به لحاظ اقتصادی نرخ‌های بالا و پر نوسان تورم نشانه بارزی از بی‌ثباتی اقتصادی و در نتیجه افزایش مخاطرات سرمایه‌گذاری و تخصیص غیر بهینه منابع در فعالیت‌های تولیدی به‌دلیل مخدوش کردن نسبت قیمت‌ها است.

در سال‌های اخیر، بحث‌‌‌های فراوانی در مورد هدف‌‌‌گذاری رشد اقتصادی ۸درصدی در برنامه هفتم توسعه کشور مطرح شده است. این رقم به‌عنوان یک هدف بلندپروازانه، نقطه کانونی سیاستگذاران و اقتصاددانان کشور قرار گرفته و مباحث زیادی درباره امکان‌‌‌پذیری، ضرورت و پیامدهای آن شکل گرفته است. اما چرا رشد ۸درصدی تا این حد مهم تلقی می‌شود و چرا تحقق چنین رشدی بدون جذب سرمایه‌گذاری خارجی گسترده تقریبا ناممکن است؟