این روزها کمتر کسی است که از شرایط نامطلوب اقتصادی گلهمند نباشد. کافی است یک روز در شهر به گردش درآییم. مواجهه با هر صاحب کسبوکاری همراه با ابراز ناراحتی از شرایط رکودی پیشآمده بهویژه پس از حمله اسرائیل به ایران است. با هر دوست، آشنا، متخصص، استاد دانشگاه، کارمند، کارگری که صحبت میکنی، بحث…
پلمب ساختمان انجمن صنفی روزنامهنگاران تهران در آخرین روزهای هفته گذشته بازتاب بسیاری پیدا کرد. این نهاد صنفی با انتشار بیانیهای به این موضوع اعتراض کرد و برخی اعضای شورای شهر نیز در حمایت از اهالی رسانه به موضوع واکنش نشان دادند.
صنعت بیمه در هر اقتصادی، ستون پنهان اما حیاتی ثبات و توسعه است. نهادی که با کاهش عدم قطعیت، مدیریت ریسکهای کلان و توزیع عادلانهتر خسارتها، نهتنها به حفظ امنیت مالی خانوارها و بنگاهها کمک میکند بلکه تابآوری کل اقتصاد در برابر شوکهای داخلی و خارجی را افزایش میدهد.
ورود بخش خصوصی به صنعت بیمه ایران که زمانی نویدبخش تحولی شگرف و خروج صنعت بیمه از اقتصاد دولتی و انحصاری بود، در عمل با نقصانی بنیادین و کارکردی مواجه شد: «فقدان نهادهای نظارتی مستقل و قدرتمند». علاوه بر این، در صنعت بیمه ایران فرآیند «نهادسازی» به معنای ایجاد شبکه درهمتنیده از قوانین، سازمانهای مستقل، مکانیسمهای نظارتی و هنجارهای حرفهای، به طور کامل و جدی محقق نشد. این شکاف نهادی، بهجای آنکه موتور محرک رقابت، نوآوری و کارآیی باشد، زمینهساز بازتولید الگوهای کهنه انحصاری در لباسی نو شد. صنعت بیمه در دام نگرشی «کالامحور» و «سودمحور» فروغلتید؛ نگاهی که ظرفیت ذاتی بیمه را برای کاهش بیثباتی سیستمیک و افزایش تابآوری اقتصادی نادیده گرفته و آن را عمدتا به خدمتگزار حلقههای انحصاری و توزیع رانت تبدیل کرده است.
نوآوری، موتور محرک تحول در هر صنعت مدرن و رو به جلویی است و صنعت بیمه نیز از این قاعده مستثنا نیست. در جهانی که تغییرات تکنولوژیک، سبک زندگی و الگوهای مصرف بهسرعت دگرگون میشوند، صنعت بیمه باید بتواند به طور مداوم خود را با نیازهای نوظهور بازار تطبیق دهد. این امر تنها زمانی امکانپذیر است که واحدهای تحقیق و توسعه (R&D) نزدیک به بازار باشند و بهسرعت نیازهای آن را شناسایی کرده، محصولات جدید طراحی و عرضه کنند و سپس با دریافت بازخورد از مشتریان، آنها را بهینهسازی کنند. این چرخه دائمی نوآوری اساس رقابتپذیری و بقا در بازارهای پویای امروز است.