این روزها کمتر کسی است که از شرایط نامطلوب اقتصادی گلهمند نباشد. کافی است یک روز در شهر به گردش درآییم. مواجهه با هر صاحب کسبوکاری همراه با ابراز ناراحتی از شرایط رکودی پیشآمده بهویژه پس از حمله اسرائیل به ایران است. با هر دوست، آشنا، متخصص، استاد دانشگاه، کارمند، کارگری که صحبت میکنی، بحث…
پلمب ساختمان انجمن صنفی روزنامهنگاران تهران در آخرین روزهای هفته گذشته بازتاب بسیاری پیدا کرد. این نهاد صنفی با انتشار بیانیهای به این موضوع اعتراض کرد و برخی اعضای شورای شهر نیز در حمایت از اهالی رسانه به موضوع واکنش نشان دادند.
با افزایش گمانهزنیها درباره بازگشت تحریمهای بینالمللی به دلیل فعال شدن مکانیسم ماشه (اسنپبک)، بازار سرمایه ایران و صنایعی که تحتتاثیر تحریمهای بینالمللی قرار میگیرند، بار دیگر در کانون توجه قرار گرفتهاند.
با شروع شمارش معکوس فعالشدن مکانیسم ماشه و ارسال نامه تروئیکای اروپایی به شورای امنیت در ۶شهریور، بورس تهران وارد مرحلهای تازه از فشارهای سیاسی- اقتصادی شد. در ظاهر، افزایش نرخ ارز و رشد هزینههای بازرگانی و نقلوانتقال پول، انتظارات سودآوری شرکتها را تضعیف میکند. اما در واقع، پیامد اصلی، جابهجایی ترکیب سود و کاهش کیفیت سودآوری خواهد بود. بهنظر سناریوهای پیش رو بسیار روشنتر شده و هزینههای پنهان اجرای تحریمهای همهجانبه، مهمتر و بیشتر از سودآوری اسمی شرکتهاست.
بازارهای مالی از خرداد ۱۴۰۴ و پس از جنگ تحمیلی ۱۲روزه دچار نوسانات مثبت و منفی شدهاند. بازار سهام با فضای ریسکگریزی همراه شده و کاهش شدیدی را تجربه کرده و بازارهای دلار و طلا تحتتاثیر افزایش تنشها با تقاضا همراه بودهاند.