این روزها کمتر کسی است که از شرایط نامطلوب اقتصادی گلهمند نباشد. کافی است یک روز در شهر به گردش درآییم. مواجهه با هر صاحب کسبوکاری همراه با ابراز ناراحتی از شرایط رکودی پیشآمده بهویژه پس از حمله اسرائیل به ایران است. با هر دوست، آشنا، متخصص، استاد دانشگاه، کارمند، کارگری که صحبت میکنی، بحث…
پلمب ساختمان انجمن صنفی روزنامهنگاران تهران در آخرین روزهای هفته گذشته بازتاب بسیاری پیدا کرد. این نهاد صنفی با انتشار بیانیهای به این موضوع اعتراض کرد و برخی اعضای شورای شهر نیز در حمایت از اهالی رسانه به موضوع واکنش نشان دادند.
فعالان اقتصادی و سرمایهگذاران برای بررسی وضعیت اقتصاد، صنعت، گروه یا هر بخشی از بازار سرمایه یا اقتصاد کشور، نیازمند یک سنجه مشخص و شفاف هستند تا بتوانند هم وضعیت موجود را بهخوبی تحلیل کنند، هم نسبت به آینده اقتصادی و سیاسی یک چشمانداز روشن و مشخص را به تصویر بکشند و هم بتوانند وضعیت مالی خود را بهدرستی ارزیابی و سبد سرمایهگذاری خود را به درستترین شکل ممکن طراحی کنند. بنابراین کاربرد شاخصها در اقتصاد و بازار سرمایه و اهمیت دادههای اقتصادی در اینجا مشخص میشود. به هر میزان که در کشور از اطلاعات باکیفیت، دقیق، مشخص، شفاف و گسترده بهرهمند باشیم، افراد حقیقی و حقوقی با اطمینان خاطر بیشتر و دست بازتر برای کسبوکار و وضعیت مالی خود تصمیم خواهند گرفت. این موضوع در بازار سرمایه هم از اهمیت بالایی برخوردار است.
در ایران تقریبا همه شاخصها توسط نهادهای رسمی (سازمان بورس و شرکت مدیریت فناوری بورس) طراحی میشوند. با توجه به ناکارآ محسوب شدن بازار سرمایه ایران، انحصار در حوزه طراحی و محاسبه شاخص چند مشکل ایجاد کرده است که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.
در ایران شرکتهای «بورس» و «فرابورس» شاخصها را طراحی و منتشر میکنند و محاسبه آنها را انجام میدهند و پیش میبرند. اما هیچ شرکت دیگری در حال حاضر این کار را انجام نمیدهد و عملا انحصار وجود دارد.
شاخص ۵۰۰ شرکت بزرگ در بازار مالی آمریکا، همان شاخص قیمت است که مشابه همان شاخص قیمتی است که در بازار سرمایه ایران وجود دارد. شاخص قیمت در واقع نشان میدهد شرکتها بدون در نظر گرفتن تقسیم سود چه میزان رشد کردهاند.