در سایه عدمکفایت بیمه پایه در پوشش هزینههای درمانی، برخورداری از بیمه تکمیلی اهمیتی دوچندان یافته است. با این حال، اختلاف گاه و بیگاه تامیناجتماعی با شرکت تامینکننده پوشش تکمیلی بازنشستگان باعث شده است رفاه و سلامت این جمعیت چندمیلیون نفری تحتالشعاع قرار بگیرد و آنها را نگران کند.
این روزها کمتر کسی است که از شرایط نامطلوب اقتصادی گلهمند نباشد. کافی است یک روز در شهر به گردش درآییم. مواجهه با هر صاحب کسبوکاری همراه با ابراز ناراحتی از شرایط رکودی پیشآمده بهویژه پس از حمله اسرائیل به ایران است. با هر دوست، آشنا، متخصص، استاد دانشگاه، کارمند، کارگری که صحبت میکنی، بحث…
در سایه عدمکفایت بیمه پایه در پوشش هزینههای درمانی، برخورداری از بیمه تکمیلی اهمیتی دوچندان یافته است. با این حال، اختلاف گاه و بیگاه تامیناجتماعی با شرکت تامینکننده پوشش تکمیلی بازنشستگان باعث شده است رفاه و سلامت این جمعیت چندمیلیون نفری تحتالشعاع قرار بگیرد و آنها را نگران کند.
ایده تامین اجتماعی در ذات خود بر پایه اصول انسانی و اخلاقی شکل گرفته است؛ تلاشی برای آنکه هیچ فردی در برابر بیماری، بیکاری یا سالمندی بیپناه نماند. اما در ایران، این ایده که میتوانست تجلی عدالت اجتماعی باشد، بهواسطه تصدیگری گسترده دولت و ساختارهای انحصاری اداری، از کارکرد اصلی خود فاصله گرفته است.
همانگونه که مستحضرید، قرارداد بیمه درمان تکمیلی بازنشستگان سازمان تامین اجتماعی در سال جاری با بیش از یک هفته تاخیر، سرانجام میان کانون بازنشستگان و یک شرکت بیمه نامآشنا بهعنوان بیمهگر به امضا رسید
مشکلی که این روزها میان بازنشستگان و یک شرکت بیمه خاص بروز کرده، مسالهای مسبوق به سابقه است. در سالهای گذشته نیز چالشهای مشابهی تجربه شده و آنچه اکنون مشاهده میشود پدیدهای تازه نیست.
در کشور ما نظام سلامت مبتنی بر چند لایه طراحی شده است که هر لایه وظایف و منابع مشخص خود را دارد. لایه اول، نظام پایه یا «Basic» است که ویژگیهای آن عمومیت، رایگان بودن و ارائه خدمات اساسی به تمامی افراد جامعه است.