واهمه از اصلاحات
از همان ابتدا نیز مشخص بود که دولت آقای پزشکیان جسارت لازم را برای اقدام قاطع در این زمینه ندارد؛ چراکه در همان ایام انتخابات وقتی موضوع افزایش قیمت بنزین مطرح شد، ایشان و تیم انتخاباتی او ، این موضوع بدیهی را انکار کردند. این انکار پیام مشخصی به جامعه داد که آقای رئیس‌جمهور در مواجهه با موضوعات سخت و حساس، آن را به بررسی کارشناسی موکول می‌کند، ولی لازم است همه سیاستمداران ایران بدانند، در حوزه اقتصاد اگر موضوعات را به امید خدا رها کنیم، در طول زمان حل نخواهند شد، بلکه وخیم‌تر خواهند شد. اینکه قیمت آزاد بنزین با کارت جایگاه به ۵هزار تومان برسد، تصمیم ساده‌ای بود که همان مردادماه سال گذشته می‌توانستیم اتخاذ کنیم و نیازی به کار کارشناسی نبود. ضرورت ارجاع به بررسی کارشناسی صرفا بهانه‌ای برای تعلل بود و همین اقدام را می‌توانستیم سال قبل هم انجام دهیم و بعد تصمیمات اساسیتر را به بررسی کارشناسی احاله دهیم. کاملا روشن است که فشار کمبود منابع برای خرید بنزین، دولت را به اتخاذ یک تصمیم مجبور کرده است. موضوع تغییر قیمت بنزین و موضوع فیصله بانک آینده دو نمونه از انبوه مشکلاتی است که اقتصاد ایران با آن روبه‌رو هستند.
اما تصمیم‌گیران، مواجهه با آن را آن‌قدر به تاخیر می‌اندازند تا طفره رفتن از آن غیرممکن شود. کسی تردید ندارد که می‌توانستیم به موضوع بانک آینده، ۱۰سال قبل رسیدگی کنیم تا مشکل تا این اندازه حاد نشود. هیچ‌کس تردید ندارد که امکان افزایش قیمت بنزین به شکل سالانه از زمان روحانی یا رئیسی قابل انجام بود تا اصلاح قیمت بنزین نیازمند جهش دیگری نباشد. پیامی که به آقای پزشکیان می‌توان داد، این است که تجربه آقای روحانی را جدی بگیرد. اطرافیان آقای روحانی ایشان را ترغیب می‌کردند که دست به اصلاحات اقتصادی نزند تا مبادا محبوبیت ایشان از دست برود. در عمل آنچه حاصل شد، این بود که آقای روحانی با یک محبوبیت ضعیف از سمت خود کناره‌گیری کرد.
آیا بهتر نبود ایشان افت محبوبیت را به قیمت برخی اصلاحات اقتصادی پذیرا می‌شد؟ آیا در درون خود رضایت بیشتری احساس نمی‌کرد که برای رفع یک مشکل بزرگ از اقتصاد، از آبروی خود مایه گذاشته است؟ در حال حاضر محبوبیت آقای پزشکیان احتمالا رو به افول است و ایستادگی در انجام اقدامات اصلاحی موجب می‌شود تا آماج حملاتی قرار گیرد، اما نباید از این امر نگران بود. قرار گرفتن در کانون حمله افراد غیرمنطقی نه تنها هراس ندارد، بلکه محبوبیت سیاستمدار را اضافه می‌کند و هواداران را در موضع حمایت خود تثبیت می‌کند. هواداران وقتی می‌بینند سیاستمدارشان برای مصالح کشور اقدام می‌کند و هزینه می‌دهد، انگیزه می‌یابند به یاری‌اش بشتابند و در مقابل مخالفان ایستادگی کنند. در مقابل بی‌عملی از ترس کاهش محبوبیت و واکنش مخالفان موجب دلسردی و یأس هواداران می‌شود. این خطری است که آقای پزشکیان و دولتش را به شدت تهدید می‌کند.
* اقتصاددان
