این روزها کمتر کسی است که از شرایط نامطلوب اقتصادی گلهمند نباشد. کافی است یک روز در شهر به گردش درآییم. مواجهه با هر صاحب کسبوکاری همراه با ابراز ناراحتی از شرایط رکودی پیشآمده بهویژه پس از حمله اسرائیل به ایران است. با هر دوست، آشنا، متخصص، استاد دانشگاه، کارمند، کارگری که صحبت میکنی، بحث…
پلمب ساختمان انجمن صنفی روزنامهنگاران تهران در آخرین روزهای هفته گذشته بازتاب بسیاری پیدا کرد. این نهاد صنفی با انتشار بیانیهای به این موضوع اعتراض کرد و برخی اعضای شورای شهر نیز در حمایت از اهالی رسانه به موضوع واکنش نشان دادند.
نرخ ارز در ایران دیگر تنها یک شاخص اقتصادی نیست؛ بلکه به متغیری چندبعدی، پیچیده و اجتماعی تبدیل شده است. سالهاست که رفتار دولت و بانک مرکزی در قبال بازار ارز با پرسشهای جدی همراه است: چرا نرخ ارز چنین بیثبات است؟ چرا اغلب تصمیمات مقطعی به جای آرامش، خود به عاملی برای نوسان بیشتر بدل میشود؟ پاسخ را باید در ترکیب منحصربهفردی از عوامل داخلی و خارجی جستوجو کرد.
سالهاست که مساله نرخ ارز و رفتار بانک مرکزی و دولت در قبال نوسانات گسترده آن به یک مساله اساسی تبدیل شده است. بسیاری این سوال را میپرسند که واقعا مساله چیست؟ چرا نرخ ارز اینگونه در ایران رفتار میکند؟ و آیا راهکاری در مقابل این نوسانات شدید و سرکشیهای نرخ ارز وجود ندارد؟
وزیر محترم امور اقتصادی و دارایی، جناب آقای سیدعلی مدنیزاده، چندی پیش در گفتوگوی ویژه خبری، وعده کاهش زمان متوسط ترخیص کالا به سه روز را اعلام کردند، اما باید دید با امکانات، شرایط و روندهای موجود آیا امکان وقوع چنین امری در ایران وجود دارد؟