این روزها کمتر کسی است که از شرایط نامطلوب اقتصادی گلهمند نباشد. کافی است یک روز در شهر به گردش درآییم. مواجهه با هر صاحب کسبوکاری همراه با ابراز ناراحتی از شرایط رکودی پیشآمده بهویژه پس از حمله اسرائیل به ایران است. با هر دوست، آشنا، متخصص، استاد دانشگاه، کارمند، کارگری که صحبت میکنی، بحث…
پلمب ساختمان انجمن صنفی روزنامهنگاران تهران در آخرین روزهای هفته گذشته بازتاب بسیاری پیدا کرد. این نهاد صنفی با انتشار بیانیهای به این موضوع اعتراض کرد و برخی اعضای شورای شهر نیز در حمایت از اهالی رسانه به موضوع واکنش نشان دادند.
کسری غفوری: در افغانستانِ امروز، دو صدا بیش از هر چیز دیگری به گوش میرسد: پژواک وعدههای پکن برای استخراج معادن و ساختن جادهها، و سکوت مرگبار درمانگاههای روستایی که چراغشان برای همیشه خاموش شده است.
روابط اقتصادی چین و طالبان همواره زیر ذرهبین بوده است. بسیاری گمان میکردند که پس از خروج آمریکا از افغانستان در سال ۲۰۲۱، چین بهسرعت جای خالی آن را پر کرده و به بازیگر اصلی اقتصادی این کشور تبدیل خواهد شد.
در آستانه چهارمین سالگرد بازگشت طالبان به قدرت، روابط این گروه با همسایگانش، بهویژه چین، به سمت نوعی اتحاد استراتژیک در حال حرکت است. در دسامبر ۲۰۲۳، چین به اولین کشوری بدل شد که سفیر طالبان را پذیرفت و شی جینپینگ، رئیسجمهور این کشور، شخصا استوارنامه او را دریافت کرد. طالبان پس از تصرف کابل، چین را مهمترین شریک خود خوانده و تاکید کرده بودند که برای بازسازی افغانستان روی حمایت پکن حساب ویژهای باز کردهاند.
طی دوازده سال گذشته، درمانگاه کوچک «سلامت خانواده» در ملمستوک، منطقهای کوهستانی و دورافتاده در ولایت دایکندی در مرکز افغانستان، آشوبهای متعددی را پشت سر گذاشته است؛ از شورش طالبان گرفته تا خروج نیروهای بینالمللی و فروپاشی دولت تحت حمایت آمریکا در کابل به سال ۲۰۲۱. حتی پس از آنکه طالبان دوباره قدرت را به دست گرفت و فرامین سرکوبگرانهاش علیه زنان و دختران را از نو صادر کرد،