این روزها کمتر کسی است که از شرایط نامطلوب اقتصادی گلهمند نباشد. کافی است یک روز در شهر به گردش درآییم. مواجهه با هر صاحب کسبوکاری همراه با ابراز ناراحتی از شرایط رکودی پیشآمده بهویژه پس از حمله اسرائیل به ایران است. با هر دوست، آشنا، متخصص، استاد دانشگاه، کارمند، کارگری که صحبت میکنی، بحث…
پلمب ساختمان انجمن صنفی روزنامهنگاران تهران در آخرین روزهای هفته گذشته بازتاب بسیاری پیدا کرد. این نهاد صنفی با انتشار بیانیهای به این موضوع اعتراض کرد و برخی اعضای شورای شهر نیز در حمایت از اهالی رسانه به موضوع واکنش نشان دادند.
رایجترین شکل مرگ دموکراسی در دنیای امروز، پیروزی در انتخابات آزادی است که پس از آن قوانین، قوه قضائیه، رسانه و جامعه مدنی، مرحله به مرحله محدود میشوند. برخی از این منظر انتخاب زهران ممدانی بهعنوان شهردار نیویورک را با انتخاب رجب طیب اردوغان در ترکیه، ویکتور اوربان در مجارستان و حتی هیتلر در آلمان مقایسه کرده و پیشبینی میکنند که انتخاب او سبب سقوط ارزشهای لیبرالیسم و دموکراسی در آینده آمریکا میشود.
انتخاب یک شهردار مهاجر، مسلمان و حامی گفتمانهای چپ اقتصادی و فرهنگی در بزرگترین نماد شهری سرمایهداری در قرن ۲۱، میتواند به فرود انسان بر ماه در قرن بیستم تشبیه شود.
در روزهای اخیر، جهان با شگفتی به نتایج انتخابات شهرداری نیویورک نگریست؛ زهران ممدانی، سیاستمدار ۳۴ساله مسلمان با ریشههای مهاجرتی از اوگاندا و هند و عضو حزب دموکرات سوسیالیست، با کسب بیش از ۵۲درصد آرا، بر رقبایی چون اندرو کومو (نامزد مستقل و فرماندار سابق نیویورک) و کورتیس سلیوا (نامزد جمهوریخواه) پیروز شد.